Dag 8 t/m 11. 4 dagen vol moois

Na ruim 2000 km op de teller is het tijd om onze rode vriend wat rust te gunnen en nu kunnen wij ook even bijtanken. We zijn vandaag op Inishbofin Island aangekomen en hier mogen geen auto's rijden. 2 dagen relaxen, wandelen en hopelijk weer genieten van het zonnetje.
Ik loop een beetje achter met jullie op de hoogte te houden dus hierbij mijn verhalen. Dit is poging twee, helaas werd mijn eerste poging uit het niets verwijderd dus ga ik nu alles weer opnieuw voor julllie op papier zetten...

Dag 8: Dingle.
Van andere reizigers hadden wij gehoord dat de Ring of Dingle de moeite waard was om te doen. Zo gezegd, zo gedaan, dit hebben wij in ons reisschema gepropt en we hebben deze mooie loop gereden. Dit rondje bracht ons langs mooie uitzicht plekken en leuke haventjes.
De eerste stop was in Dingle Harbour. Fungi de huisdolfijn leeft hier in de haven, helaas hebben we hem of haar niet gespot. Langs de kust kwamen we aan bij de Beehive huts. Ronde stenen huisjes waar vroeger de mensen in woonden. We kronkelden verder over de smalle weggetjes naar Slea Head drive waar we de mooie kustlijn zagen. Dit was weer allemaal te zien met een lekker zonnetje.
Een stukje verderop was een mooie fotostop bij de kliffen. Je kon er een stukje op klimmen zodat je de zee tegen de rotsen aan zag slaan. De GoPro heeft er topplaatjes gemaakt. Nog steeds geen spijt van deze aankoop!
Na al dat rijden kregen we trek dus even lunchen voor dat de volgende bergpas kon beginnen. Er werd weer een beroep op mijn autorijdkunsten gedaan en in de mist bracht ik ons omhoog. De Conner Pass volop in de mist. Het weer was hier totaal omgeslagen maar dat gaf juist een mooit effect. Langs de rotswanden dicht naast de weg stroomde het water naar beneden en deze rit was weer een ervaring voor in het boekje.
Een uur later kwamen wij aan op de boederij waar we sliepen. Yvon en ik werden weer hartelijk maar wel iets haastig ontvangen. De gastvrouw liet ons in een recordtempo de kamer zien omdat ze anders de start van de Galway races zou missen. Hier op de boerderij staan ook racepaarden dus wij snapten heel goed dat ze dit belangrijke moment niet wilde missen. Zelf hebben wij ook even de tv aangezet om de race te zien.Het wordt een beetje standaard maar ook deze avond hebben we heerlijk gegeten en gedronken in de pub.

Dag 9: The Burren en The Cliffs of Moher.
Vandaag stond er weer een volgeplande dag op het programma. In het bezoekerscentrum haalde wij een kaart op van dit gebied en onze ronde kon beginnen. Het gebied waar we doorheen reden heet The Burren. Het gebied ligt hier vol stenen die als puzzelstukjes langs elkaar liggen. Naast de stenen op de grond zijn er ook een soort Hunebedstenen te zien. De grootste en de bekendste in dit gebied is Poulnabrone.
Op deze route kan je ook een oud Fort bezoeken, hier kan je zien hoe families vroeger leefden. In dit fort, Caherconnell genaamd zijn nog de verschillende huizen en de kookplaats te zien. Ook liggen hier de resten van het gezin begraven die hier duizenden jaren terug woonde. Na dit geschiedenis lesje reden we weer verder.
Via het plaatsje Ballyaughan kwamen we weer bij de kust en het mooie uitkijkpunt Black Head. Hier waren de puzzelstenen weer te zien maar dan helemaal tot aan de zee. Schitterend om te zien hoe langzaam het landschap verandert tijdens onze trip.
Wat wel steeds even mooi blijft zijn de kliffen. Tot nu toe elke keer spectaculair. Bekende kliffen zijn de Cliffs of Moher. Deze hebben wij vanaf de boot gezien. De boottrip zelf werd het hoogtepunt van de trip omdat de zee nogal ruig was. De kliffen waren erg mooi om te zien maar vooral fijn dat je een vast punt had om naar te staren wat ervoor zorgde dat ik niet over de reling hing. Gelukkig duurde de trip maar een uurtje, maar wij vroegen ons wel af waarom wij zo enthousiast de tickets voor de boot hadden gekocht. Zodra we aan land waren was alle ellende vergeten en konden we gaan wandelen over de kliffen.
Het weer werd minder mooi en we kregen een klein buitje. Dit sierde de kliffen wel en de foto's werden prachtig. Het uitzicht leek wel eindeloos te duren en de golven die er tegenaan klapte maakte het mooie plaatje compleet. Ik val erg herhaling met de woorden prachtig, mooi en schitterend, maar ik heb gewoon nog geen ander woord gevonden om dit te beschrijven. Op de terugweg richting de boerderij stopten we in een klein surfplaatsje waar we in een restaurantje aan het strand hebben gegeten.

Dag 10 en 11: Galway, Delphi Lodge en Connemara National Park.
4 augustus is een nationale vrije dag voor de Ieren en tegelijkertijd de races in Galway. Dus topdrukte rond Galway en wij gingen precies deze dag die kant op. Dronken Ieren met de stropdassen en de gilletjes niet helemaal meer recht slenterden samen met ons door de stad. Altijd leuk om de sfeer te proeven. Het is een erg gezellige stad om door heen te struinen.
Galway wordt een steeds meer populaire stad en is onder andere bekend van het liedje Galway Girl van Ed Sheeran.
Het stadse leven lieten wij achter ons en de rit naar de Delphi Lodge kon beginnen.Via Derryrush pakten wij de surf en turf route, met weer opeens een ander landschap. Een weg door veengebied met turf opgestapeld als haardhout deed het er sprookjesachtig uitzien. Wederom scheen het zonnetje volop.
Ik krijg ondertussen een heel ander beeld van Ierland. Ierland met af en toe een buitje in plaats van een regenachtig Ierland.
De Tomtom stuurde ons een doodlopende straat in met een terrasje verstopt toen wij een dorpje passeerde. Noodgedwongen moesten wij hier een drankje doen en van het zonnetje genieten.
En of wij nog niet genoeg boffen werden wij nog een keer extra verrast. Tijden het foto's maken van een meer onderweg kwam de boer er aan met zijn zoons en 3 border collies. Het was tijd om de schapen binnen te halen. Dit was super leuk om te zien. Gratis en voor niks konden wij het slimme werk van de border collies aanschouwen. Een van de zoons grapte nog of wij mee kwamen helpen waarop wij antwoordde dat wij het prima konden zien dat ze alles onder controle hadden. Wij bedankte hen voor het kijken en de laatste kilometers naar onze slaapplek kon beginnen.
Ook dit was een onverwachts iets. Midden in de natuur aan het meer staat een gigantisch landhuis met een bordje Delphi Lodge. Ja, inderdaad de plek waar wij moesten zijn. Super de luxe slaapkamers met een regendouche en heerlijke zachte handdoeken waar ik mijzelf 3x in kon wikkelen. Een eetzaal met een grote kasteel tafel waar wel 50 of meer stoelen aan staan. Dit was wel even genieten.
In het park hebben wij prachtig gewandeld. Naar de top van Diamond Hill waar we een super uitzicht hadden over heel het park. In mijn korte broek en T-shirtje liep ik naar de top en verder over het weer zal ik niet uitwijden. Op de top hebben wij alles vastgelegd. Genoeg foto's om thuis weken bezig te zijn om de mooiste uit te zoeken..

Het relaxen kan beginnen op het eiland. Hierover meer in mijn volgende blog..